Architect aansprakelijk voor gebruik van materiaal waar in de bouw nog niet veel ervaring mee is.

Een architect heeft in 1992 gekozen voor het gebruik van een materiaal, te weten MDF, voor een buitentoepassing bij een bouwproject. Op dat moment, in 1992, was er in de bouw met MDF nog niet veel ervaring. Tijdens een van de bouwvergaderingen stelt de aannemer kritische vragen over het gebruik van MDF, gelet op de samenstelling van het materiaal.

De architect heeft echter aangegeven dat MDF in dit geval goed voor buitenafwerking gebruikt kon worden, mede omdat er ook nog een verfafwerking over het materiaal zou worden aangebracht waarmee problemen zouden worden voorkomen. Achteraf bleek dat de keuze voor MDF een onjuiste keuze was, met schade als gevolg. De aangegeven verfbehandeling was ook onvoldoende om problemen te voorkomen.

Door de keuze voor dit relatief onbekende materiaal heeft de architect volgens de arbiters Raad van Arbitrage voor de Bouw, aan wie dit geschil werd voorgelegd, het risico genomen dat de toepassing problemen zou geven. Het aangaan van dat risico was volgens de arbiters verwijtbaar aan de architect en niet aan de aannemer. Deze had immers voldaan aan zijn waarschuwingsplicht door vraagtekens te zetten bij het gebruik van het materiaal.