fbpx
Ga naar content

30%-regeling niet van toepassing op ontslagvergoeding

Het gerechtshof in Den Haag heeft bevestigd dat het gunstige belastingtarief voor expats, de zogenaamde 30%-regeling, niet van toepassing is op ontslagvergoeding. Een directeur die een ontslagvergoeding van 325.000 euro bruto ontving eiste tevergeefs dat de belastingdienst met toepassing van de 30%-regeling zou instemmen.

De directeur in kwestie had in zijn arbeidsovereenkomst een ‘golden parachute’ opgenomen. In het bewuste artikel van de arbeidsovereenkomst was opgenomen dat de directeur bij onvrijwillig ontslag een bruto jaarsalaris als ontslagvergoeding zou ontvangen.

Op het loon van de directeur was de zogenaamde 30%-regeling van toepassing. Deze gunstige fiscale regeling zorgt ervoor dat expats (een medewerker in dienst van een internationale organisatie die tijdelijk uit het buitenland overkomt en in Nederland tewerkgesteld wordt of vanuit Nederland in het buitenland wordt gestationeerd) 30%-van hun inkomen belasting- en premievrij ontvangen.

Fiscale compensatie wegens extraterritoriale kosten

De achtergrond hiervan is dat deze expats te maken hebben met zogenaamde extraterritoriale kosten, bijvoorbeeld dubbele huisvestingskosten en hoge reiskosten naar het thuisland voor familiebezoek.
Als de 30%-regeling ook van toepassing zou zijn op ontslagvergoedingen zou dit de expat een flink fiscaal voordeel opleveren. Een derde van de ontslagvergoeding zou dan als het ware netto kunnen worden uitgekeerd.

De Hoge Raad had al in 2008 bepaald dat de 30%-regeling alleen van toepassing is op loon uit tegenwoordige dienstbetrekking. Er is sprake van loon uit tegenwoordige dienstbetrekking als het gaat om inkomen dat ten nauwste verband houdt met bepaalde verrichte arbeid of met in een bepaald tijdvak verrichte arbeid waarvoor het de rechtstreekse beloning vormt.

Ontslagvergoeding niet gerelateerd aan specifieke werkzaamheden

Volgens het gerechtshof zou de directeur de vergoeding niet hebben ontvangen als de arbeidsovereenkomst niet door de werkgever beëindigd zou zijn. Mede hierdoor oordeelde het gerechtshof dat de vergoeding niet ten nauwste verbonden is met bepaalde door de directeur verrichte werkzaamheden, maar meer in het algemeen haar oorzaak vond in het voorheen door de directeur verricht hebben van arbeid.

Met andere woorden: de ontslagvergoeding is niet gebaseerd op bepaalde specifieke werkzaamheden in een bepaald tijdvak, maar is meer een vergoeding voor het feit dat de directeur enige tijd voor de werkgever gewerkt heeft.

De conclusie luidde dan ook dat de directeur geen recht heeft op toepassing van de 30%-regeling op de ontslagvergoeding.

Dit artikel is geschreven door de redactie van Judex.nl. Uw vragen of reactie zijn welkom op info@judex.nl

Terug naar boven